Hoe zorgen we ervoor dat mantelzorgers vaker een ‘break’ nemen?

- EXTERNE CHALLENGE -

Doordat we steeds ouder worden, zal het aantal mensen met dementie de komende jaren snel toenemen. In 2014 hadden 263.800 mensen dementie. Over 15 jaar zullen dat er meer dan 426.100 zijn. Over 25 jaar is het aantal mensen met dementie zelfs verdubbeld naar 538.100 mensen.

Het aantal plekken in een zorginstelling (verpleeg- of verzorgingshuizen) stijgt niet mee en er zijn dus naar verhouding steeds minder beschikbare bedden voor mensen met dementie.
Mensen met dementie zullen dus steeds langer thuis blijven wonen. Dat betekent dat de verzorging van deze mensen, voor een groot deel of zelfs volledig, bij een partner of de kinderen komt te liggen.

Deze zorg noemen we mantelzorg. Mantelzorg voor iemand met dementie ‘sluipt’ erin (klachten zijn in het begin nog niet echt zichtbaar, maar onbewust worden er taken overgenomen) en kan op termijn zeer intensief worden, waarbij iemand 24/7 verzorgd moet worden.

Omdat deze zorg zo intensief is, zowel fysiek als psychisch (je ziet iemand zienderogen veranderen), en vaak door een partner op leeftijd wordt gedaan en/of door de kinderen, met vaak zelf jonge kinderen en een drukke baan, leidt dit helaas steeds vaker tot overbelasting van de mantelzorgers zelf.

In dit geval kan de mantelzorger geen zorg meer verlenen, en heeft hij/zij wellicht zelf zorg nodig. Overbelasting van de mantelzorger kan verregaande consequenties hebben: soms is er geen ruimte meer voor begrip tussen patiënt en mantelzorger, omdat er continue spanning is. In extreme gevallen kan deze overspannenheid zelfs tot fysiek geweld leiden. Overbelasting heeft dus ernstige consequenties voor de direct betrokkenen, maar ook voor de maatschappij om dat er in dergelijke gevallen (dure) spoedopvang geregeld moet worden.

Het is dus van groot belang dat overbelasting wordt voorkomen. Vaak is een ‘break’ (een bewuste rustperiode) voldoende om weer even bij te komen en zo de zorg voor de patiënt weer een tijdje aan te kunnen. Iemand anders, bijvoorbeeld een kennis of een professional, neemt de zorg dan tijdelijk over (respijtzorg).

Hoewel er allerlei mogelijkheden voor vervangende zorg zijn en de mantelzorger zelf aangeeft behoefte te hebben aan meer tijd voor zichzelf, wordt hier weinig gebruik van gemaakt.

Hoe maken we mantelzorgers ervan bewust dat zij toch echt af en toe een break moeten nemen? Hoe gaan we ervoor zorgen dat zij actie ondernemen voordat ze overbelast raken? Hoe laten we mantelzorgers weten dat ze er niet alleen voor staan? We willen heel graag dat jij hier met ons over meedenkt!

Deelnemen en meer informatie vind je op CityChalleges.nl